Loukîz eto : Rustea.

Etimolodjeye

candjî

Bodje « rastellus » ‎(« sourd-la ») (pitit rustea), raptitixha di «rastrum», çou ki dene on mot avou l’ cawete « -ea ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
rustea rusteas

rustea omrin

  1. (usteye) usteye do cinsî, do djårdinî, avou on mantche et on bwès avou des dints, po ramasser des sacwès stramêyes a tere (four, foyes), u rahener ene aireye.
    • Li bocå s’ tape å lådje : c’ est les feneus, li fotche et l’ rustea so li spale Henri Simon, "Fènå-meûs" (1907) (fråze rifondowe).
    • S’ i fzéve bon li treûzime djoû, on-aléve rahougner avou l’ ristê an bwès d’ côrî. Padrî, avou one grande fotche, on fzéve dès moulots tos lès dîj ou cwinze mètes d’après li grosseûr dès hougnes.— Fernand Barvaux, Li fènâ mwès do bon vî tins, Singuliers, 1-2009.

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

rustea-feneu

Mots vijhéns

candjî

harcot (grand rustea po ramexhner les dierins strins so ene siteule, rustea avou des clås)

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

candjî
usteye avou des dints po ramasser des yebes

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike rustea so Wikipedia