Loukîz eto : orandjé.

Etimolodjeye

candjî

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « orandje », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
orandje orandjes

orandje femrin

  1. (frut) frut des payis del Mîtrinne Mer, ki s’ pele al mwin et a cwårtîs.
    • On-z aveut deus orandjes al Sint-Nicolai.
    • Inte deus bansteas d’ orandjes, ki lyi råyént les bresses
      Ele vindeut pus k’ nole ôte. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.66, “Dihâv’lêye” (fråze rifondowe).
    • Les orandjes, a banses,
      Vénront po ranfôrt. Louis Lagauche, "L' inmant", Les Djîles, (1947), p. 127 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Sinonimeye

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, C13

Ratournaedjes

candjî
orandje

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin orandje orandjes
femrin padrî orandje orandjes
femrin padvant orandje orandjès

orandje omrin et femrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. addjectivire do sustantif ; k’ est del coleur di ç’ frut la (maxhaedje di rodje et d’ djaene)

Ratournaedjes

candjî
orandje