Etimolodjeye

candjî

Calcaedje do francès « madame ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
nosse dame nosse dames

nosse dame omrin (cåzu todi singulî)

  1. adegnante manire d' arinner ene kimere.
    • Neni, nosse dame : li mwaisse a cwité foirt timpe et dj’ n’ a polou fini tot seu ; portant dj’ a-st ovré roed, savoz ! Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.12 (fråze rifondowe).
    • Wårdez, nosse dame, totes vos ritchesses,
      Dj’ inme co cint meye mî m’ pôvruté
      Ki d’ esse l’ esclåve di vos caresses. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Poète et pauvrité», p.148 (fråze rifondowe).
    • Vos riyoz ?... Av dedja magnî d' l' elibote vos nosse dame ? C' e-st ôte tchoi ki do stocfeshe savoz çoula. Pår cwand ça bagne e boure, avou ene miete di pierzin. Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.10 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

Mots vijhéns

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
arinnaedje