nosse dame
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « madame ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /nɔs.ˈdam/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /nɔs.ˈdam/
- Ricepeures : nosse· dame
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
nosse dame | nosse dames |
nosse dame omrin (cåzu todi singulî)
- adegnante manire d' arinner ene kimere.
- Neni, nosse dame : li mwaisse a cwité foirt timpe et dj’ n’ a polou fini tot seu ; portant dj’ a-st ovré roed, savoz ! — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.12 (fråze rifondowe).
- Wårdez, nosse dame, totes vos ritchesses,
Dj’ inme co cint meye mî m’ pôvruté
Ki d’ esse l’ esclåve di vos caresses. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Poète et pauvrité», p.148 (fråze rifondowe). - Vos riyoz ?... Av dedja magnî d' l' elibote vos nosse dame ? C' e-st ôte tchoi ki do stocfeshe savoz çoula. Pår cwand ça bagne e boure, avou ene miete di pierzin. — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.10 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- nosse dame : HSim