harloxhe

Walon (Rifondou)

Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.

Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « harloxhe » u « arlochî » ?

harloxhî I. [v.c.] (fé) hossî, fé bodjî pa hikets. N' harloxhîz nén co l' botaye di spå, ele si va svinter, et ele ni vårè pus rén. Harloxhîz l' pronnî si vos vloz des biyokes. Il ont dvou harloxhî l' ouxh pol dispinde. On l' a veyou ttaleure, i harloxhive si sounete; Ès bådet n' sait roter télmint k' il est tcherdjî (H. Van Cutsem). rl a: scheure, waxhoter. F. agiter, secouer, hocher.  harloxhî l' ploumea : vanter ene sakî. A on zazou bén biesse, Des laids iys divins s' tiesse, Vos djhoz: Ki vs estoz bea ! Vos harloxhîz l' ploumea ! (Molière, rat. pa J. Beaucarne). II. [v.s.c.] hossî. Les clotches comincèt a harloxhî. Li fier do tchvå harloxhe. Dj' a on dint ki harloxhe. F. bouger, remuer, brimbaler, se balancer. Disfondowes: arlochî, harlochî. Etimolodjeye: Calcaedje riwalonijhî do picård arlochî (rihossî, hossî). Coinrece Coûtchant walon.

| harloxhe [o.f.n.] 1. wespiant efant (ki bodje toltins, ki broye totafwait). rl a: arnåjhe, broye-tot. F. (enfant) espiègle, turbulent. 2. ome ki s' vante, ki fwait di s' gueuye. Cisse feme la, c' est ene vraiye harloxhe. F. vantard, grande gueule. 3. djin ki cåze bråmint, et fé aler les bresses po mostrer ås ôtes çou k' i dvèt fé, mins lu, ki n' fwait nén. I s' kihene come on harloxhe. rl a: harlake, harloucrale. F. mouche du coche. Disfondowes: harlahe, harloche.

| harloxhåd, harloxhåde [o.f.n.] 1. harloxhe (wespiant efant). Djondant l' grande aiwe ki d' ses flotchetes Vént lûtiner nos harloxhåds (M. Lejeune). F. enfant remuant. 2. mwais ovrî, mwaijhe overresse. F. gâcheur, bricoleur. Disfondowes: harlahaud, arlotchaud, harlochaud.