Etimolodjeye

candjî

Bodje francès « goguette » (minme sinse) avou l' assaetchance do bodje « glet- » ‎(« glet »)

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
goglete gogletes

goglete femrin

  1. fijhaedje d' esse djoyeus, di fé rire.
    • Nou rafiya n’ aloumrè pus m’ loukeure,
      Mi cour mel dit ;
      Di nole goglete i n’ årè måye pus d’ keure
      I sonne todi ! Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Mi cour" (fråze rifondowe).
    • N' avéns ns nén po nos plaire nos paskeyes, nos gogletes,
      Nosse vî croté bourgogne et nosse haitî placou !Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 116 (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. dire des gogletes.
  2. esse divins les gogletes : aveur bon.

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R10

Ratournaedjes

candjî
goglete