fôme-eclôse

Walon (Rifondou) candjî

AFE :
- diferins prononçaedjes : /fuːm‿ ɛ.klɔːs/ /fɔːm‿ ɛ.klɔːs/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /fɔːm‿ ɛ.klɔːs/

	singulî	pluriyal
omrin	fôme-eclôse	fôme-eclôses
femrin	fôme-eclôse	fômes-eclôses

fôme-eclôse omrin

sôre d' efonçaedje dins on meur po-z î mete on lét.
- Li djoû k' nos strindans ene veye, les djins fjhèt leus påtnosses
  L' ôr divins les ridants, les femes el fôme-eclôse — TBMDtch (fråze rifondowe).
- Li tchambe do savtî, å fond èn ouxh, a costé di l' ouxh ene fôme-eclose avou des gordenes a cwåreas blancs et rodjes— Édouard Remouchamps, Bultén del Societé d' Lidje, Bulletin de 1858, « Li savtî », 77-143 (fråze rifondowe).
- Li r’glatihante powésêye èbèlihév’ di ses éles d’ôr li houlêye tâve, li foûme èclôse, li scrif’tôr, ki gârnihît s’ tchambe — Joseph Mignolet, "Les håyes sont rfloreyes", "L' aloumire", 1921, p. 48.
- Les dispiertés moxhons si froûleus les ôtes djoûs,
  Schoyît bén vite leus plomes ; et, tot stitchant l' tiesse foû
  Des tchabotes, la k' avént leus ptitès fômes-eclôses;
  I fjhît tchiripe di djoye come ås beas moes des rozes!
  — Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 53 (fråze rifondowe).
(pa stindaedje do sinse) tolminme sore d' efonçaedje dins on meur.
Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.