fårdea

Walon (Rifondou)

Bodje « فردة » (balot) avou l’ cawete « -ea » pal voye do vî lingaedje d’ oyi « fardel ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /fɒːʀ.dɛː/ /fɑːʀ.dɛː/ /fɔːʀ.dɛː/ /fɔːʀ.dja/ Prononçaedje a radjouter (betchfessî å) (betchfessî ea)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /fɔːʀ.dja/
Ricepeures : får·dea

Djezus drene dizo l' fårdea di s' croes

singulî	pluriyal
fårdea	fårdeas

fårdea omrin

pezante tchedje k' on doet poirter avou bråmint des poennes.
- D’on condan-né qu’drènéve dizo l’fårdê di s’creû…
  Jésus n’èsteût pus à rik’nohe…
  — Joseph Mignolet, "Li tchant del croes", 1932, p. 98.
(imådjreçmint) peneuze sacwè k' on doet sopoirter.
- Pocwè nd a t i tant ki n' ont
  Polou hertchî sol levêye
  Li fårdea del destinêye
  Etchinné a leu talon?— Émile Wiket, "Fruzions d' cour", "Mins poqwè" (fråze rifondowe).
- Dizo s’ pezant fårdea,
  Nosse pôve pitit gayård triméve tote ene djournêye,
  Leyant djus di s’ front d’ andje, li souweur agoter
  So l’ ovraedje k’ abateut po n’ nén esse barboté
  Des mwaisses ki n’ avént d’ keure di ses djonnès anêyes. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.45, “Agnuss” (fråze rifondowe).
- Po toplin des ôtes, awè dai,
  Ene téle niyêye sereut-st ene tchedje;
  Nos cmeres, asteure, n' ont pus l' coraedje
  Di s' ehaler d' on té fårdea— Joseph Vrindts, "Racontules et råtchåds" (1920), p.148; "Madame groubiote" (fråze rifondowe).
- Diner trop divént-st on fårdea,
  Pol ci k’ est davance ene måle paye. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), « On sai bin pô çou qu’on ramasse », p.82 (fråze rifondowe).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

fårdea