enairi

Li rfondaedje di ç’ mot cial est co so balance. Fåt i scrire « enairi » u « enairî » ?

Walon (Rifondou)

Do viebe « airer » avou l’ betchete « en- » des viebes avou l’ betchete « e- » d’ ecloyaedje des viebes ey avou l’ cawete di codjowaedje « -er » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɛ.nɛː.ˈʀiː/ /ɛ.nɛː.ˈʀɪ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɛ.nɛː.ˈʀɪ/
Ricepeures : e·nai·ri

enairi

(viebe å coplemint) evoyî dins les airs.
- Il enairixh on dragon — Motî Haust (fråze rifondowe).
- I fwait segne d' aler diterer li coir d' ene bele djône mårtîre ki dj' n' åye pus k' a l' enairi po radjonni l' paradis. — JMou, Deus tchansons walonnes sol hertchaedje des erlikes da sinte Alénie a Lîdje (1843) (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) (pus stroetmint) po s' fé cwite d' ene sakî.
- Ki l' diåle enairixhe tos les capons ! — Motî Forir (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) sorlever eviè les airs.
- Et, qwand l’osté lî rind li spèheûr di sès foyes,
  on creût, tot moussant d’zos, qu’on-z-inteûre è l’èglise
  ènêrant d’zeû nosse tièsse sès hardèyès vôsseûres — Henri Simon, "Li mwért di l’åbe (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) renairi, rinde di l' air a.
- Bårire, on mete hôte, k’ on meteut dvant l’ ouxh di ståve, po poleur drovi l’ ouxh po-z enairer.
(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ enairi ».