colebire
Etimolodjeye
candjîBodje « coleb- » (« colon ») avou l’ cawete « -ire ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /kɔ.lɛ.biːʀ/ /kul.ˈbiː/ /kɔ.lɔ̃.ˈbɪ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kɔ.lɛ.biːʀ/
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
colebire | colebires |
colebire femrin
- (mot d’ colebeu) plaece k' on-z î aclive des colons.
- I lait rpoizer s’ colebire, m’ a-t-on dit. — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p.21 (fråze rifondowe).
- Å mitan des waides et des djårdéns, i gn a cial, l' ovroe d' èn årmurî, la, li colebire d' on colebeu ! — Paul-Henri Thomsin, "Li vî bleu 2", 1980 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : R13
Ratournaedjes
candjîplaece la k' on acleve des colons
- Francès : colombier (fr), pigeonnier (fr)