coelance
Etimolodjeye
candjîBodje « coe », avou l’ cawete « -ance », motoit avou l' assaetchance di « disseulance » (etimolodjeye nén acertinêye).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /køː.ˈlɑ̃ːs/ (betchfessî oe)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kwɛ.ˈlɑ̃ːs/
- Ricepeures : coe·lance
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
coelance | coelances |
coelance femrin (cåzu todi singulî)
- (belès-letes) estance d' esse coe.
- Et Dèlgofe, li tièsse plinte di vûzions, ad’hinda foû dè bwès, po s’ rihaper è l’ keûlance d’ine pitite gargote.— Joseph Mignolet, "L' aloumire" (1921).
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :