caroube

Walon (Rifondou)

Etimolodjeye

Bodje arabe « خَرُّوب » (kharroub) pal voye do tayon-bodje latén « carrubium » (del Moyinådje), pa calcaedje do francès « caroube »; (noûmot eplaidî pol prumî côp diviè 1915).

Prononçaedje

• AFE :
  • Modele:pz. ''c /ka.ˈʀup/ (minme prononçaedje pattavå)
• Ricepeures : ca·roube

Sustantif

singulî	pluriyal
caroube	caroubes

caroube femrin

1. (frut) sôre di longou frut, come ene hotche di ptit poes, avou des rondès platès grinnes divins, k' on pout magnî.
   • Dins l' ravitaymint ki vneut d' Amerike, gn aveut cobén des caroubes; c' esteut po les tchvås, mins les djins les magnént come bouboune — Jean-Jacques Gaziaux (fråze rifondowe et rarindjeye).

Parintaedje

caroubî

Ratournaedjes

long frut d' åbe e-n ene hotche, magnåve

• Francès : caroube ^(fr)

Waitîz eto

Lijhoz l’ årtike caroube so Wikipedia