cactaedje
Etimolodjeye
candjîDo viebe « cacter » avou l’ cawete « -aedje »
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
cactaedje | cactaedjes |
cactaedje omrin
- no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe «cacter».
- cåzaedje di tos les costés
- Nosse copinreye si lome les cactaedjes di Måmdey.
- Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
Li moende oujhea såye si cactaedje ;
Tot tchante, et les djonnes et les vîs— Martin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe). - Les clokes dijhèt, dvins leus cactaedjes,
Ki Diè a beni les tchansons. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Paques", p.26 (fråze rifondowe).
Sinonimeye
candjîberdelaedje; Loukîz a : « berdelaedje »
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- caquetadje : C1
- caquetèdje : E34
- cak’tèdje : E1
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîcåzaedje di tos les costés Loukîz a : berdelaedje