Etimolodjeye

candjî

Do viebe « cacter » avou l’ cawete « -aedje »

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
cactaedje cactaedjes

cactaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe «cacter».
  2. cåzaedje di tos les costés
    • Nosse copinreye si lome les cactaedjes di Måmdey.
    • Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
      Li moende oujhea såye si cactaedje ;
      Tot tchante, et les djonnes et les vîsMartin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
    • Les clokes dijhèt, dvins leus cactaedjes,
      Ki Diè a beni les tchansons. Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "Paques", p.26 (fråze rifondowe).

Sinonimeye

candjî

berdelaedje;  Loukîz a : « berdelaedje »

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
cåzaedje di tos les costés  Loukîz a : berdelaedje