Etimolodjeye

candjî

Etimolodjeye nén seure. Kécfeye èn aplacaedje di åme et djoû (« djoû des åmes »), mins sorlon Haust ame sereut èn alteraedje di ome, ey adon ene analodjeye avou l’ latén domini dies[1][2] ; mot cité dins l’ FEW 4 455a.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
amdjoû amdjoûs

amdjoû omrin

  1. djoû del samwinne ki n’ est nén l’ dimegne u on djoû d’ fiesse.
    • Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
amdjoû

Sourdants

candjî
  1. Motî d’ Nivele
  2. Jean Haust, Bulletin du Dictionnaire général de la Langue wallonne, 10inme anêye, 1920,  1-4, p. 3