Etimolodjeye

candjî

Bodje « acsure » avou l’ cawete « -eure ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
acseure acseures

acseure femrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « acsure ».
  2. çou k' est måssî, wasté.
    • Mi cote a stî lontins metowe et s' n' a-t ele nole acseure
    • Nos avans bagué ir et nd avans fwait nole acseure ås meubes
    • Vos avoz fwait ene acseure a vosse cote.
  3. schoirceure, coixhaedje.
    • I fåt qu’on l’åye al tére ! C’è-st-å toûr dès cougnêyes :
      èles l’ataquèt po l’ pîd. Li bwès, deûr come dè fiér,
      tint bon conte lès-ac’seûres dès hagnantès-ustèyes.
      Li brès′ dès-omes falih ; mins, so l’ timps qu’onk si r’hape,
      in-aute riprind l’ovrèdje.
      Henri Simon.
    • Et les razanêyes tot passant,
      Mågré tot çou k’ ele ont d’ pezant,
      Ni vs front måy li pus ptite acseure. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.51, “Hureux Jous” (fråze rifondowe).
  4. ehin d' emantchaedje.
 
viye acseure e schoice d' èn åbe k' a stî rwereye

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
no d' fijhaedje d' acsure
çou k' est dåbôré
schoirceure
ehin d' emantchaedje