è voleur
Etimolodjeye
candjîShûte des mots : « è » + « voleur », calcaedje do francès « en vouloir à ».
Vierbire
candjîè voleur (v. å coplemint nén direk eployî avou li dvancete « a »)
- esse måvlé disconte ene sakî cåze di çou k' ele nos a fwait.
- Mågré k’ dj’ aveu-st etindou dire
Ki c’ esteut des oujheas d’ måleur
Et k’ faleut endè-z î voleur,
Les macsåder minme a côps d’ pire,
Dji n’ åreu polou les khiner. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.95, “Li Nid d’Coèrbâs” (fråze rifondowe). - Nos rcwerans des dandjreus bôdårds k' endè volèt-st al Republike ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 39 (fråze rifondowe).}
- Mågré k’ dj’ aveu-st etindou dire
Mots vijhéns
candjîesse måvlé disconte ene sakî cåze di çou k' ele nos a fwait
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîè voleur
- Francès : en vouloir à (fr), être rancunier (fr)
- Neyerlandès : het kwalijk hebben (nl)