åmône
Etimolodjeye
candjîBodje tîxhon « hamperen » (« frambåjhe ») avou l' assaetchance di « åmonne ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɔː.ˈmɔ̃ːn/ /ɔː.ˈmoːn/ /aː.ˈmɔ̃ːn/ /ɒː.ˈmɔ̃ːn/ (betchfessî å)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɔː.ˈmõːn/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
åmône | åmônes |
åmône omrin
- frut d’ l’ åmonnî, ki s’ magne, fwait di totès ptitès boles, come des makes d’ ataetche, ki mawrit do moes d’ awousse å moes d’ octôbe.
- (Lidje) frambåjhe.
- Vos n' magnrez måy pus mes åmônes !
K' av fwait d' mes gurzales di wandion!…
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).
- Vos n' magnrez måy pus mes åmônes !
Ratourneures
candjîParintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîNotule d’ uzaedje
candjîSo Lidje, åmône ou åmonne pout ossu voleur dire frambåjhe. Po bén les rmete, on dit don noere åmône ou rodje åmône.
Ortografeyes
candjîOmofoneye
candjî- (possibe) åmonne (dinêye a on pôve)