Loukîz eto : åmonne.

Etimolodjeye

candjî

Bodje tîxhon « hamperen » ‎(« frambåjhe ») avou l' assaetchance di « åmonne ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
åmône åmônes

åmône omrin

  1. frut d’ l’ åmonnî, ki s’ magne, fwait di totès ptitès boles, come des makes d’ ataetche, ki mawrit do moes d’ awousse å moes d’ octôbe.
  2. (Lidje) frambåjhe.
    • Vos n' magnrez måy pus mes åmônes !
      K' av fwait d' mes gurzales di wandion!…
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. aveur li cour come ene åmonne : aveur bon cour, esse di dnêye, esse midone.

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Notule d’ uzaedje

candjî

So Lidje, åmône ou åmonne pout ossu voleur dire frambåjhe. Po bén les rmete, on dit don noere åmône ou rodje åmône.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Omofoneye

candjî
  • (possibe) åmonne (dinêye a on pôve)

Ratournaedjes

candjî
noer frut
rodje frut (Lidje)