voltrûle
Fé deus etimolodjeyes, ene vi vént di «volter» (cavoler), et l' ôte di «volté».
Etimolodjeye
candjîBodje « volté » (avou on ristitchî R) avou l’ cawete « -ûle ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /vɔl.ˈtʀyːl/ aschoûtez lu
- Ricepeures : vol·trûle
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | voltrûle | voltrûles |
femrin padrî | voltrûle | voltrûles |
femrin padvant | voltrûle | voltrûlès |
voltrûle omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- (sessouwalité) ki n' si continte nén d' ene rilåcion amoureuse.
- Dji nel vôreu maryi, il est bén trop voltrûle — Motî d’ Vervî (fråze rifondowe).
- Ene feye on ptit vigreus påwion
A s' camaeråde li doûs zuvion
Racontéve ses amours voltrûles — Joseph Durbuy (fråze rifondowe).
- ki bodje tofer, po èn efant, ene biesse.
- Mins si l’ rizlet mokeur vént djouwer so vos lepes,
Come on voltrûle påwion ki danse divins les yebes,
Mi pôve cour gros d’ dotances passe pa tos les tourmints— Martin Lejeune, "L’aveû" (fråze rifondowe).
- Mins si l’ rizlet mokeur vént djouwer so vos lepes,
- vireus.
- Ouy ki l' sovnance do nid n' est k' on dezir foirt voltrûle,
Dji vou, po médyî ti åme di tot çou k' t' as veyou,
Dji vou k' tel våye ridire a tes frés målaidûles
Ki rovièt trop voltî l' eritaedje … si fråjhûle,
S' on toûne a panea-cou!
— Louis Lagauche, "L' inmant", Li tchanson del Mouze, (1947), p. 105 (fråze rifondowe).
- Ouy ki l' sovnance do nid n' est k' on dezir foirt voltrûle,
- (pa stindaedje do sinse) k' a ene grande volté.
- On sait comprinde li valeur di s' patreye ;
S' on-z est voltrûle, on sait mori por leye— Louis Lagauche, "L' inmant", Dizo s’ bleû cîr, (1947), p. 123 (fråze rifondowe).
- On sait comprinde li valeur di s' patreye ;
Sipårdaedje do mot
candjîOrtografeyes
candjîE cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.