Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « ciccum » (pitite sacwè, tchitche), avou l' cawete "-et".

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tchiket tchikets

tchiket omrin

  1. pitit vere al gote, foirt sitroet, ki contént cénk cécés.
  2. (no d’ contnou) çou k' n a ådvins.
    • Mins grand-pere on djoû rinda l’ åme :
      Il aveut trop bén fiesti l’ tchiket. Martin Lejeune, “Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.185, « Lu såbe du m’ grand-pêre » (fråze rifondowe).
    • Les gåres civikes savèt bén
      Ki dji n' mi hontixh nén
      Cwand i cmandèt
      Li ptit tchiket. Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Cantiniére di gârd-civique" (fråze rifondowe).
    • Cwand k' on-z aveut må l' vinte on buveut on tchiket d' gote a l' yebe di troye, d' ene trake, et on-z esteut rfwait Pierre Otjacques.

Parintaedje

candjî
  Loukîz l’ motyince : tchitche, tchike et parintêye

Sinonimeye

candjî

Ratournaedjes

candjî
pitit vere  Loukîz a : verkin
çou k' gn a dvins  Loukîz a : verkin

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike tchiket so Wikipedia