tchançleus
Etimolodjeye
candjîBodje « tchance », avou l’ dobe cawete « -leus » ; çou ki dene on mot avou l’ cawete « -eus ».
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | tchançleus | |
femrin padrî | tchançleuse | tchançleuses |
femrin padvant | tchançleuse | tchançleusès |
tchançleus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- k' a del tchance.
- I n' est nén tchançleus a wangnî cwand il djowe. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Ele est tchançleuse å amoureus. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Il est tchançleus å djeu. — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Il a des tchançeleuzès çanses. — Motî Haust (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîMots d’ aplacaedje
candjîContråve
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- tchanceleûse : E1, E34
- chanç'leû : O0
- tchanceleûs : E1, E34
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîSustantif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | tchançleus | |
femrin | tchançleuse | tchançleuses |
tchançleus omrin
- onk k' a del tchance
- On bea tchançleus edon ci-la ! — Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.4 (fråze rifondowe).