Etimolodjeye

candjî

Bodje « tchance », avou l’ dobe cawete « -leus » ; çou ki dene on mot avou l’ cawete « -eus ».

Addjectif

candjî
singulî pluriyal
omrin tchançleus
femrin padrî tchançleuse tchançleuses
femrin padvant tchançleuse tchançleusès

tchançleus omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)

  1. k' a del tchance.
    • I n' est nén tchançleus a wangnî cwand il djowe. Motî Forir (fråze rifondowe).
    • Ele est tchançleuse å amoureus. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Il est tchançleus å djeu. Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Il a des tchançeleuzès çanses. Motî Haust (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Contråve

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
k' a del tchance

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
omrin tchançleus
femrin tchançleuse tchançleuses

tchançleus omrin

  1. onk k' a del tchance
    • On bea tchançleus edon ci-la ! Joseph Mignolet, "Li vôye qui monte" (1933), p.4 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

candjî
onk k' a del tchance