Etimolodjeye

candjî

Do viebe « tchafter » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tchaftaedje tchaftaedjes

tchaftaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe "tchafter", berdelaedje.
    • Les åbes sont rimplis d’ meye tchaftaedjes ;
      Li moende oujhea såye si cactaedje ;
      Tot tchante, et les djonnes et les vîsMartin Lejeune, "L’amour vint dè passer", dins « L’année des poètes » (1892), p. 230 (fråze rifondowe).
    • À l’ sîse, tos lès vwèséns dè l’ rouwe s’î rachonîn’ èt d’vëser dès canl’tadjes dè vëladje. Lès tchaf’tadjes dërîn’ tote lë vièspréye— Marcelle Fochon-UIyttebroeck, Lë vî sau dè l' rouwe dè vëladje.
  2. (vî mot) brut k' on fwait avou s' boke tot magnant.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
fijhaedje di s' djoker po berdeler
lapaedje, brut k' on fwait avou s' boke tot magnant