Etimolodjeye

candjî

Do viebe « tchåfer » avou l’ cawete « -aedje ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
tchåfaedje tchåfaedjes

tchåfaedje omrin

  1. no d’ fijhaedje et no di çou k’ est fwait (accion et si adierça) do viebe « tchåfer ».
  2. sistinme eployî po s’ tchåfer.
    • Tchåfaedje å mazoute.
    • Après aveur rintré l’ tchåfaedje,
      Rewalpé ses afwaires e s’ bot,
      Ene botresse rovia ses shabots,
      La k’ ele aveut stî fé l’ ovraedje. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.123, “Les Shabots dè l’Bottresse” (fråze rifondowe).
  3. li combustibe po s’ tchåfer.
    • fé s' porvuzion di tchåfaedje

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
tchåfaedje