riyote
Etimolodjeye
candjîBodje « riy- », bodje A do viebe « rire » avou l’ cawete « -ote ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ʀi.ˈjɔt/
- Ricepeures : ri·yote
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
riyote | riyotes |
riyote femrin
- pitite riyotreye.
- Taper ene riyote.
- djonne feye (u djonne djin) ki reye tofer (po on ptit rén).
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Ratournaedjes
candjîpitite riyotreye
- Francès : petite plaisanterie (fr), petit mot pour rire
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | riyote | riyotes |
femrin padrî | riyote | riyotes |
femrin padvant | riyote | riyotès |
riyote; (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- Pårticipe erirece, eployî come addjectif omrin, do viebe : ki reye åjheymint, k' e-st al djoye.
- Li djonnesse est riyote, tot lyi dût, tot l’ assaetche,
Et cwand dj’ esteu djonnea, rén n’ mi fjheut rescouler— Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.25, “Vîx Souv’nir” (fråze rifondowe).
- Li djonnesse est riyote, tot lyi dût, tot l’ assaetche,