Etimolodjeye

candjî

Bodje «pougn», avou l’ cawete « -ård ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
pougnård pougnårds

pougnård omrin

  1. (åre) grand coutea ki côpe des deus costés.
    • (Sint Nicolai dit:) "Dj' end a mes cints kilos Di rider so les toets come on sot Avou m' bot plin d' sôdårs, di fiziks, di canons et d' pougnårds" Jean-Pierre Vervier (fråze rifondowe).
    • Loukîz voler l' coûrt mantê
      qui n' coûve nin lès fèsses
      li cou-d'-tchâsse âs streûts canons
      li pougnâr et l' musquèton.
      — "Dialogue entre un Liégeoiscatholique et un calviniste", 17-inme sieke.
    • BERNALMONT. - Blessî ?
      VICTOR. - Deus feyes : ene feye a Saragosse, al tiesse, d' on côp d' pougnård hiné e traite pa on bandit, ene nute, tot montant d' gåre… L' ôte feye, cial å molet, avå l' groûlante Rûsseye. Joseph Mignolet, "Al bèle fontinne, comèdèye è treûs-akes", 1924, p.49 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

pougnårder

Mots vijhéns

candjî

spêye, såbe

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
grand coutea ki côpe des deus costés

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike pougnård so Wikipedia