patreye
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « patria » (« tere des tåyes »).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /pa.ˈtʀɛj/ /pa.ˈtʀiːj/ /pa.ˈtʀiː/ (fok deus prononçaedjes) (betchfessî ey)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /pa.ˈtʀɛj/ aschoûtez lu
- Ricepeures : pa·treye
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
patreye | patreyes |
patreye femrin
- payis k’ on-z î a crexhou ou la k’ ses tayons ont viké.
- Mi patreye voleut a tote foice
Froxhî les tchinnes k' el sitrindént. — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), "1830", p.37 (fråze rifondowe). - Nos estans firs di nosse pitite patreye — Théophile Bovy, Li Tchant dès Walons (fråze rifondowe).
- Mi patreye voleut a tote foice
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :