pîxhe
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « persicus » (frut del) Piesse.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /piːç/ /piːh/ /piːʃ/ /peːʃ/ /pɛːʃ/ /pɛʃ/ /pet͡ʃ/ /pɛt͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /piːç/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
pîxhe | pîxhes |
pîxhe femrin
- frut d’ esté, del groxheur d’ ene peme, avou s’ tchå foirt tinre, d’ orandjêye coleur, et on gros graevleus nawea å mitan.
- Leu rodje pea del maweure petchale,
Li vlour del pîxhe sont pus grossirs
Ki leus tchoufletes rôzes a foxhales— Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.127, « Lès-èfants » (fråze rifondowe). - Il aléve coyî po s' meskene
Ene pîxhe ou sacwants botons d' ôr !
Et come ele groumtéve po ene biestreye,
Ci n' esteut co måy k' on houhou
K' end aléve come il aveut vnou
Et k' on rovive å pus abeye
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 69.
- Leu rodje pea del maweure petchale,
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîOmofoneye possibe
candjî- petche (f.n.; poes d’ såvadje bouxhon)
- petche (f.n.; rascråwe)
- pîce (f.n.; boket, pîche e Coutchant walon)
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike pîxhe so Wikipedia.