Loukîz eto : pixhe.

Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « persicus » (frut del) Piesse.

Prononçaedje

candjî
 

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
pîxhe pîxhes

pîxhe femrin

  1. frut d’ esté, del groxheur d’ ene peme, avou s’ tchå foirt tinre, d’ orandjêye coleur, et on gros graevleus nawea å mitan.
    • Leu rodje pea del maweure petchale,
      Li vlour del pîxhe sont pus grossirs
      Ki leus tchoufletes rôzes a foxhalesMartin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.127, « Lès-èfants » (fråze rifondowe).
    • Il aléve coyî po s' meskene
      Ene pîxhe ou sacwants botons d' ôr !
      Et come ele groumtéve po ene biestreye,
      Ci n' esteut co måy k' on houhou
      K' end aléve come il aveut vnou
      Et k' on rovive å pus abeye
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 69.

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
pîxhe

Omofoneye possibe

candjî
  • petche (f.n.; poes d’ såvadje bouxhon)
  • petche (f.n.; rascråwe)
  • pîce (f.n.; boket, pîche e Coutchant walon)

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike pîxhe so Wikipedia.