monumint
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « monumentum ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /mɔ.ny.ˈmɛ̃/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /mɔ.ny.ˈmɛ̃/
- Ricepeures : mo·nu·mint
Sustantif
candjîmonumint omrin
- bele bastijhe metowe å mitan d' ene veye u d' on viyaedje po rmimbrer ene djin, èn etrevén.
- Les vîs monumints d' on payis. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Loukîz cisse medaye la, c' e-st on vraiy monumint. — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Li progrès tot passant dzeu nosse cité walonne,
A flaxhî totavå, rtourné tot l’ cou-z å hôt,
Distrût nos monumints, disfoncé nost årvô. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.141, “Li Trô Bottin” (fråze rifondowe).
- (pus stroetmint) plaece (sovint avou ene posteure d' on sôdård) po rmimbrer les djins moirts al guere.
- On s' rashonnéve sol monumint
- F. monument aux morts.
Ratourneures
candjî- vey les monumints
- viziter (ene veye).
- C' est trop tård po-z aler vey les monumints d' Lidje, nos irans rprinde li convwè — Joseph Duysenx (fråze rifondowe).
- viziter les eglijhes li bon vénrdi.