Etimolodjeye

candjî

Bodje « medaye » avou l’ cawete « -on » calcaedje do francès « médaillon ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî

medayon omrin

  1. grande medaye, pus grande et pus pzante k' ene medaye ordinaire.
    • Medayon d' ôr, d' årdjint, di bronze,...
    • Ci n’èst qu’on mèdalyon, ’n’tchin’trèye ;
      « Cadeau d’guerre ! », dîrît lès Français,
      Li prumîre lete di vosse nom, m’fèye,
      Avou ’ne bleûve pîre, vosse påcolèt
      — Émile Wiket, "Fruzions d' cour", p.53.
  2. bidjou avou on cåde, ki rshonne ene grande medaye, et k' on-z î mete on portrait, des tchveas, evnd.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
medayon

}}