Etimolodjeye

candjî

calcaedje do francès « marajal » indidjinne do Brézil, pa stindaedje di sins drole d' ome.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
marlatcha marlatchas

marlatcha omrin

  1. (mocreçmint) (rabaxhanmint) ridicule djin (sovint avou pitit divant).
    • Sereut-ç' eco nosse marlatcha ? Motî Haust (fråze rifondowe).
    • Et so çoula, Colasse
      Tchessa foû di s' coujhene li djalot marlatcha,
      K' aveut raetchî l' pwezon ki dveut, dai, ç' moumint la
      Evulmi po lontins l' veye do vî rapace ! Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 29 (fråze rifondowe).
    • Dji n’ dis nén k’ ç’ sot marlatcha n’ saya nén d’ fé handele… Did la, a çou k’ ti pinses, i gn a d’ l’ adire, hin m’ fi ? Mi, dji dinreu m’ tiesse å boy… Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.40 (fråze rifondowe).
  2. (mot des cinsîs) vårlet d' cinse.
    Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.

Sinonimeye

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
Li mot n’ est nén dins : E203

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ratournaedjes

candjî
drole di djin
vårlet d' cinse