marlatcha
Etimolodjeye
candjîcalcaedje do francès « marajal » indidjinne do Brézil, pa stindaedje di sins drole d' ome.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /maʀ.la.t͡ʃa/ /maʀ.ɡa.t͡ʃa/ (fok deus prononçaedjes)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /maʀ.la.t͡ʃa/
- Ricepeures : mar·la·tcha
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
marlatcha | marlatchas |
marlatcha omrin
- (mocreçmint) (rabaxhanmint) ridicule djin (sovint avou pitit divant).
- Sereut-ç' eco nosse marlatcha ? — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Et so çoula, Colasse
Tchessa foû di s' coujhene li djalot marlatcha,
K' aveut raetchî l' pwezon ki dveut, dai, ç' moumint la
Evulmi po lontins l' veye do vî rapace ! — Louis Lagauche, "Mayon" (1923), p. 29 (fråze rifondowe). - Dji n’ dis nén k’ ç’ sot marlatcha n’ saya nén d’ fé handele… Did la, a çou k’ ti pinses, i gn a d’ l’ adire, hin m’ fi ? Mi, dji dinreu m’ tiesse å boy… — Joseph Mignolet, « Al Bèle Fontinne », comèdèye di treûs akes, 1924, p.40 (fråze rifondowe).
- (mot des cinsîs) vårlet d' cinse.
- Ene fråze d’ egzimpe est co a radjouter.
Sinonimeye
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- marlatcha : — Louis Lagauche.
Li mot n’ est nén dins : E203
Sipårdaedje do mot
candjîRatournaedjes
candjîdrole di djin
- Francès : freluquet (fr), énergumène (fr), individu ridicule