lusket
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « luscus » (« (minme sinse) »), adon racuzinåve avou li vî francès « lois ».
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | lusket | luskets |
femrin padrî | luskete | lusketes |
femrin padvant | luskete | lusketès |
lusket omrin (come addjectif djondrece, metou padvant u padrî l’ no)
- k' a-st on ou deus ouys ki loukèt di coisse.
- Vos l' ricnoxhroz åjheymint : ele est luskete — Motî Forir (fråze rifondowe).
- Il a vnou å monde lusket — Motî Haust (fråze rifondowe).
- Ele a des beas tchveas
Rosseas come dji n' sai cwè
Mins ele est on pô luskete,
S' narene våt, dji croe,
Li cisse da Popôl 2, — Jean Bury, Joyeux rèspleus (1899), "Po plaire à Nanèsse" (fråze rifondowe). - Oho ! Li chtroumf Lusket nos a shuvou ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant Lès schtroumpfs èt lès bèrikes èmacralêyes, 2021, p. 11 (fråze rifondowe).
Parintaedje
candjîSinonimeye
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :