Mot-fråze

candjî

houptata (nén candjåve)

  1. çou k' on dit a èn efant po k' i potcheye, metans so s' schô.
    • C’èst qu’il-aveût vèyou Betsabée, li feume dè capitinne Urie, ine fwért bèle djint, qui sins s’doter d’rin si r’nètîve bin påhûlemint divant d’aler dwèrmi. Sins bambî, i houka sès gårs èt ‘lz’ èvoya cwèri l’crapôde qui s’dimandéve cwè èt « houptata » èvôye, sins pus’ di manîre èl tchoûka è s’bèdrèye Georges Ghys.

Ratourneures

candjî
  1. fé des houptatas
    1. fé potchî èn efant.
    2. fé des mehins.
  2. si cwefer a la houptata.
  3. on tchapea a la houptata.

Parintaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :

Ratournaedjes

candjî
po fé potchî ou s' rilever èn efant

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
houptata houptatas

houptata omrin

  1. onk ki fwait l' veye dås ôtes målåjheye.
    • Et l' aite ki s' trovéve djustumint
      Padrî l' vî meur do ptit djårdén
      Riçuva des sminces di camomile…
      Si bén k' ene feye, cwand l' houptata
      rala sol fosse di s' vî mononke,
      Ele nel fijha beacôp trop longue
      Tot veyant çou ki s' passéve la…
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).

Ratournaedjes

candjî
houptata