houptata
Mot-fråze
candjîhouptata (nén candjåve)
- çou k' on dit a èn efant po k' i potcheye, metans so s' schô.
- C’èst qu’il-aveût vèyou Betsabée, li feume dè capitinne Urie, ine fwért bèle djint, qui sins s’doter d’rin si r’nètîve bin påhûlemint divant d’aler dwèrmi. Sins bambî, i houka sès gårs èt ‘lz’ èvoya cwèri l’crapôde qui s’dimandéve cwè èt « houptata » èvôye, sins pus’ di manîre èl tchoûka è s’bèdrèye — Georges Ghys.
Ratourneures
candjî- fé des houptatas
- fé potchî èn efant.
- fé des mehins.
- si cwefer a la houptata.
- on tchapea a la houptata.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ôtès ortografeyes (avou des sourdants nén rkinoxhous) :
- houptata : — Georges Ghys., — Louis Lagauche.
Ratournaedjes
candjîpo fé potchî ou s' rilever èn efant
- Francès : ioup la la (fr)
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
houptata | houptatas |
houptata omrin
- onk ki fwait l' veye dås ôtes målåjheye.
- Et l' aite ki s' trovéve djustumint
Padrî l' vî meur do ptit djårdén
Riçuva des sminces di camomile…
Si bén k' ene feye, cwand l' houptata
rala sol fosse di s' vî mononke,
Ele nel fijha beacôp trop longue
Tot veyant çou ki s' passéve la…
— Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).
- Et l' aite ki s' trovéve djustumint