Etimolodjeye

candjî

No d’ fijheu do viebe : «heyî».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
omrin heyeu heyeus
femrin heyeuse heyeuses
heyresse heyresses

heyeu omrin

  1. li ci ki va heyî.
    • C' est l' djoû des heyes, i n' a pus del mizere; C' est tos heyeus; i n' a pus des bribeus Motî Haust (fråze rifondowe).
  2. efant u djonnea diguijhî ki toûne li viyaedje avou ds ôtes al novelan po dmander des strimes ALW 3 sol tins ki passe et l’ tins k’ i fwait, p. 314 (fråze rifondowe).
    • LES HEYEUS (chœur)
      Bone nute, binamêye vijhene,
      Acoroz po vni schoûter.
      C’ est les cis d’ l’ anêye passêye
      Ki vs vinèt-st eco rtrover.
      Nos estans des militaires
      Ki s’ ont stî precipiter.
      Nos rivnans di dvins nos mwaisses ;
      C’ est po vs vini recreyer ? Henri Simon, « Li Neûre Poye » 1889, (eplaidaedje da Jean Haust di 1936), p.57 (fråze rifondowe).
  3. (pus lådjmint) bribeu.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
li ci ki va heyî
li ci ki va briber