djine
Etimolodjeye 1
candjîCalcaedje di l’ inglès « jean », padecô eto dizo cogne pluriyale (jeans). Dataedje do mot : 1970.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /d͡ʒin/ /d͡ʒins/ /d͡ʒiːns/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /d͡ʒin/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djine | djines |
djine omrin
- (mot d’ mousseure) bleuwe marone di foite toele, sovint splincante.
- Elle aveut on bén splinctant djine avou ene lådje cingue di cur.
- Omes et femes, cåzu tertos l' djoû d' ådjourdu s' mousnut avou des djines di grosse bleuwe toele, co bén sovint disfirloctêye — Motî Gilliard (fråze rifondowe).
- Dire ki dji m’ moussive come ene sins-oneur, avou mes marones-djines todi pus splincantes — Lucyin Mahin, Moude a rvinde.
- Tos les djoûs al nute, cwand ele rarivéve e s' cotche avou si biciclete, ele si discandjive raddimint, rissaetchî si marone-djine, si taye et si ptite calote, eyet mete ene grande lådje fene cote po-z esse a si åjhe, avou on noret d' tiesse po ravôtyî ses tchveas — Lucyin Mahin, Vera.
- (mot d' costire) bleuwe sitofe del minme cogne.
- Ele s' a atchté ene pitite camizole di djine; elle est mo prôpe avou ça.
Parintaedje
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : S0
Ratournaedjes
candjîEtimolodjeye 2
candjîCalcaedje do francès « djinn », lu-minme di l’ arabe « جِنٌ » (ǧn), demon.
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djine | djines |
djine omrin
- demon.
- Gn a co on discatibulant dominne ki vos seroz etrinnés (u etrinnêyes) divins : les emacralaedjes, les rbouteus, les fakirs, les djines, et les egzôrçulaedjes. — Lucyin Mahin, Vera.