djindreye
Etimolodjeye
candjîTayon-bodje latén « gingiva » (djincive) (avou acmaxhadje do bodje « djonde »), avou l’ cawete « -reye » (etimolodjeye nén acertinêye).
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
djindreye | djindreyes |
djindreye femrin (pus sovint eployî å pluriyal)
- (antomeye) oxhea del tiesse ki poite les dints, avou les fenès peas k' i gn a dsu, divins l' boke.
- (tecnolodjeye) pîce d' ene machene ki broye ou ressere ene sacwè.
- L' ome a ddja rpris l' mônêye et l' a leyî goter
E tour ki fwait l' farene. C' est fini do pôve xho;
On nel rivoerè måy. Inte ses djindreyes di pire,
l' usteye el tént dedja. Vo l' la broyî, molou — Henri Simon, divins Li pan do Bon Diu (lijhåve so Wikisourd) (fråze rifondowe).
- L' ome a ddja rpris l' mônêye et l' a leyî goter
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
- djindrèye : FE1 a « gencive »
- djinzèye : E145, FE1
- djinz’rîye : FE1
- djinz’rêye : FE1
- djinzêye : FE1
- djindrêye : FE1
- djinz’rèye : FE1
E rfondou walon :
Li mot n’ est nén dins : E1
Ratournaedjes
candjîoxhea del tiesse po broyî l' amagnî, et les fenès peas k' i gn a dsu