Etimolodjeye

candjî

Motoit bén do ptit no tîxhon Johannes (rl a: hanesse).

Prononçaedje

candjî
Asteme ! Ci mot ci a on scrijha « -an- » ki n’ si prononce nén a môde di naziåle /ã/ mins /an/, çou ki respond a on scrijha Feller « -an′- ».

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
djannesse djannesses

djannesse omrin

  1. minteu.
  2. traite.
    • — I frît tot l’ minme ine saqwè tot mètant on cay’wê è leû boke po djâser l’ wastate; mins, n’âyîz nou risse, les Djanèsses èt les Von Bissing tinèt à gogne nos fîrs Walons d’âs tchambes, qui s’ ont lèyî mète ine brâye èt, dèm-dè-dèm, riv’vnèt so l’deûgt dè flamingant come in’ oûhê so l’ crosse!Joseph Vrindts, Tot tûsant (1924), Ine sicole flaminde po nos Députés walons, p.50.
    • Et mågré tos les låtches, les vindous, les djannesses,
      Po viker so blancs poes k' ont trayi nosse payis
      Et k' ont fwait des esclåve e nosse vigreuse djonnesse,
      Ti n' a nén polou nos språtchî !Louis Lagauche, "L' inmant", Ås walons, (1947), p. 120 (fråze rifondowe).

Rilomêye do mot

candjî

Li mot dins on tite di live, di gazete, di soce, di marke Djannesse : tite do redjårbaedje del pîce di Molière «Les fourberies de Scapin» pa Henri Simon.

Sipårdaedje do mot

candjî

w. do Levant

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

candjî
djannesse
traite