discandje
Etimolodjeye
candjîPrononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /dis.kãt͡ʃ/ /dys.kãt͡ʃ/ /dɛs.kãt͡ʃ/ /dœs.kãt͡ʃ/ /dis.kɔ̃t͡ʃ/ /dɛs.kɔ̃t͡ʃ/ /dys.t͡ʃãt͡ʃ/ /dœs.t͡ʃãt͡ʃ/ /dys.t͡ʃɛ̃t͡ʃ/ /dɛs.t͡ʃɛ̃t͡ʃ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /dis.kãt͡ʃ/
- Ricepeures : dis·candje
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
discandje | discandjes |
discandje omrin
- operåcion la k' on va discandjî des sacwès, des sakîs (po des dmorances e-n èn ôte payis; po des prijhnîs).
- Mins l’ binamé,
Ki tot asteure riyeut-st ås andjes
S’ i s’ dispiete måy a, po discandje,
On gros mamé — Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.138, « E corti » (fråze rifondowe). - I vént sins discandje / Li Bon Diu, rwè des andjes (Noyé inglès, rat. pa Dj. Staelens-Sfasie)
- Mins l’ binamé,
- (pus stroetmint) (mot d’ economeye) candjaedje di manoyes.
Ratournaedjes
candjîCodjowas
candjîdiscandje
- indicatif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « discandjî ».
- suddjonctif prezintrece, prumire et troejhinme djins do singulî, do viebe « discandjî ».
- kimandeu prezintrece, deujhinme djin do singulî, fôme camaerådrece, do viebe « discandjî ».