Loukîz eto : dèssé, déesse.

Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « debita » (çou k' est dvou), pal voye do bodje vî francès « dete », avou on ridaedje T/S, dandjreus pa forcoridjaedje des aschates walon-picård, a môde di « bête » => « biesse » (tchuze d’ ene sorwalonde come rifondowe).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
desse desses

desse femrin

  1. (mot d’ economeye) cwårs k' on doet a ene sakî.
    • Mins, veyoz vs, li ci k’ a petchî,
      Doet mågré tot racwiter s’ desse. Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.40, “Qui fait mâ trouve mâ” (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
çanse k' on doet