dîne
Etimolodjeye
candjîAplacaedje di : «d'» + «Inne», avou disnaziålijhaedje.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /diːn/ /diːd/ /din/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /diːn/
- Ricepeures : nén rcepåve
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
dîne | dînes |
dîne femrin
- (oujhea) frumele d' ene grosse sôre di glinacî, avou des grossès berlokes å cok.
- Louke les kés oûs! c' est des cis d' dîne
- Dj' a cût ene dîne pol Noyé.
- båshele.
- C' est ces vraiys tchots la, ces vraiyès dînes la ki HVC fwait viker avou des fråzes a vos fé blefer — Jean-Luc Fauconnier (fråze rifondowe).
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
E rfondou walon :
E cisse pådje ci, n’ a pont d’ ratournaedje pol mot. El pôrîz radjouter, s’ i vs plait ? Come çoula, l’ årtike rissereut d’ adrame.
Waitîz eto
candjîLijhoz l’ årtike dîne (discramiaedje) so Wikipedia