crolé
Prononçaedje
candjîLoukîz a : « croler »
Pårticipe erirece
candjî- pårticipe erirece omrin do viebe del prumire troke: «croler»
- Elle a crolé tot d' on côp: c' est k' il est po ploure.
Addjectif
candjîsingulî | pluriyal | |
---|---|---|
omrin | crolé | crolés |
femrin padrî | crolêye | crolêyes |
femrin padvant | crolêye | crolêyès |
crolé omrin
- k' a des croles.
- Cwand t' esteus ptit, t' esteus tot crolé.
- Si crolêye tiesse si leyive pinde,
Tote faleye et si bele portant — Martin Lejeune, “ Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.134, « L’ andje dèl têre » (fråze rifondowe).
- ki racrole, tot djåzant des tchveas.
- Çou ki dj' vôreu aveur des crolés tchveas !
- k' a des croles, tot djåzant d' on valet.
Ratourneures
candjî- fé des crolés ouys
- crolé come on bedot ou crolé come ene berbis
- Blond come les pôtes, crolé come ine bèrbis, on léhév è s’loukeûr, tote li bonté di s’coûr — Joseph Mignolet, "Li Payîs des Sotês", 1926, p. 18.
Ratournaedjes
candjîki racrole, tot djåzant des tchveas
k' a des croles, po on valet
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
crolé | crolés |
crolé omrin
- onk k' a des croles.
- valet k' ene comere voet voltî.
- (dins èn arinnoe) valet (po-z atôtchî èn ome).
- Et dji vs sohaite ene boune anêye, crolêye; Et dji vs sohaite ene boune santé, crolé (plake Jean Loos).
- (mot d’ colebeu) sôre di colon.
- Neni, i n’ a polou vni, i s’ aveut toirtchî l’ pî dimegne tot corant l’ surlet da Kinåve. On dit k’ end a pris po troes samwinnes, mins dj’ a pris li ptit crolé ; c’ e-st ene vraiye bizawe ! — Henri Simon, « Li bleû-bîhe » 1886, (eplaidaedje da Jean Haust e 1936), p. (fråze rifondowe).