Etimolodjeye

candjî

S’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « garçon », el pout stitchî vaici.

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
garçon garçons

garçon omrin

  1. (rålmint eployî) måye efant, valet.
    • Ele m’ inméve ostant k’ ses deus iys
      Ele aveut l’ coûr si doûs, si bon
      Ele m’ adoréve come ès garçon. — Eloi Boncher, In maurt qui vique, 1909 (fråze rifondowe).
  2. onk ki sieve l’ amagnî et ls abwessons dvins on cåbaret u on restorant.
    • Garçon ! Metoz m’ ene deujhinme bire, s’ i vs plait bén.
    • — Vola, vola, M’sieu, dit-st i l’ garçon tot rcandjant ls assîtes eyet tot metant s’ serviete dins ses dints pou n’ nén s’ foute a rire dins leu nez. — Emmanuel Despret, In deiner à l’Esposition, 1889 (fråze rifondowe).

Ci mot la est rålmint eployî dins l’ sinse di djonne efant, il est rsinti come on mot pår francès. On-z eploye a l’ plaece gamén u valet.

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
garçon
  •   Francès : garçon (fr)