garçon
Etimolodjeye
candjîS’ i gn åreut ene sakî ki sepreut cwè åd fwait di l’ etimolodjeye di « garçon », el pout stitchî vaici.
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ɡaʀ.ˈsɔ̃/ /ɡaːʀ.ˈsɔ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ɡaʀ.ˈsɔ̃/
- Ricepeures : gar·çon
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
garçon | garçons |
garçon omrin
- (rålmint eployî) måye efant, valet.
- Ele m’ inméve ostant k’ ses deus iys
Ele aveut l’ coûr si doûs, si bon
Ele m’ adoréve come ès garçon. — Eloi Boncher, In maurt qui vique, 1909 (fråze rifondowe).
- Ele m’ inméve ostant k’ ses deus iys
- onk ki sieve l’ amagnî et ls abwessons dvins on cåbaret u on restorant.
- Garçon ! Metoz m’ ene deujhinme bire, s’ i vs plait bén.
- — Vola, vola, M’sieu, dit-st i l’ garçon tot rcandjant ls assîtes eyet tot metant s’ serviete dins ses dints pou n’ nén s’ foute a rire dins leu nez. — Emmanuel Despret, In deiner à l’Esposition, 1889 (fråze rifondowe).
Note
candjîCi mot la est rålmint eployî dins l’ sinse di djonne efant, il est rsinti come on mot pår francès. On-z eploye a l’ plaece gamén u valet.
Mots d’ aplacaedje
candjîOrtografeyes
candjîRatournaedjes
candjîgarçon
- Francès : garçon (fr)