carnadje

Walon (Rifondou)

Tayon-bodje latén « carnaticum » ‎(« abatwer »), pal voye do francès « carnage ».

AFE :
- diferins prononçaedjes : /kaʀ.ˈnat͡ʃ/ /kaʀ.ˈnɑːt͡ʃ/
- (pa rfrancijhaedje) /kaʁ.ˈnaʒ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /kaʀ.ˈnat͡ʃ/
Ricepeures : car·nadje

singulî	pluriyal
carnadje	carnadjes

carnadje omrin

waeraxhe dismolaedje, touwreye.
- Les tchesseus ont fwait-st on grand carnadje di lives, di pietris et d' singlés — Motî Forir (fråze rifondowe). & — Motî Haust (fråze rifondowe).
- So moens pô d' tins k' i fåt pol sicrire, li manaedje k' on pô dvant esteut si bén e plaece ni ravizéve pus k' on tchamp d' carnadjes. — Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.8 (fråze rifondowe).
samrou, disdut.
- Il ont fwait carnadje tote nute — Motî Haust (fråze rifondowe).
pluriyal abîmaedje.
- On a si vite fwait des carnadjes :
  Pår, cwand on n’ est gote afaiti
  A mete tant d’ afwaires so ene tcherete. — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.28, “On Baguège Jus d’la Mouse” (fråze rifondowe).

fé carnadje
- Ses sôdårts fjhît carnadje
  Et disbobinît li cité d’ Sint-Lambiet — Joseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.177, “Es Châte” (fråze rifondowe).

Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

waeraxhe dismolaedje, touwreye