Etimolodjeye

candjî

Bodje vî grek « χαρακτήρ » (kharaktêr) ‎(« rimarke »), pal voye do francès « caractère » (minme sinse).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
caractere caracteres

caractere omrin

  1. volonté, exhowe dins s' kidujhance.
  2. estance di l' esprit, di fé avou les emôcions, di s' kidure.
    • Les efants k’ avént stî si bons,
      Si doûs, si crustins, djusk’ adon,
      Candjît tot d’on côp d’ caractere,
      Divnît caegnaesses, metchants, vireusJoseph Vrindts, ”Vîx Lîge” (1901), p.85, “Li Vôye di l’Eglise” (fråze rifondowe).

Ratourneures

candjî
  1. aveur bon caractere
  2. foirdjî on caractere : prusti on caractere.
    • Ces rmimbrances la foirdjèt nosse caractere
      Dizo l' bleu cir di nosse payis walon !Louis Lagauche, "L' inmant", Dizo s’ bleû cîr, (1947), p. 123 (fråze rifondowe).

Parintaedje

candjî

Mots d’ aplacaedje

candjî

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
volonté, exhowe dins s' kidujhance
deure destinêye k' on n' pout waire candjî