cado
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « cadeau » (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ka.ˈdo/ /ka.ˈdoː/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ka.ˈdo/
- Ricepeures : ca·do
Sustantif
candjî| singulî | pluriyal |
|---|---|
| cado | cados |
cado omrin
- (dujhance sociåle) bistoke.
- L' Udjinne Monstea plake on papîscrît sol blafteure et sere l' ouxh. On-z avance... on lét: «Avis: La distribution de rations supplémentaire de farine blanche annoncée pour cette semaine n'aura pas lieu. Commission for relief in Belgium.» Les vizaedjes si rfognnut. C' est ça l' cado d' Noyé !!! — Paul Moureau (fråze rifondowe).
- Elle esteut hodêye, ele n' è pleut pus, copuvite k' elle apoirtéve on cado a l' efant Djezus.
- L' ôte djoû, li long del mer, deus soçons s' pormoennît
Cwand, tot d' on côp, vla l' aiwe ki carouye dissu l' såbe
Ene bele mosse grande come ça, ossu spesse ki vla m' pî.
On cado do Bon Diu, c' est todi agreyåve !
— Bernard Jacob, ratournant Jean de Lafontaine (fråze rifondowe). - — Oho, on cado po Napoleyon !
— Awè… on lyi rmetrè dmwin, a Lidje, å palås des princes-evekes, sol trevéns d' ene grande ceremonreye divant k' endè rvåye …
— Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 36 (fråze rifondowe).
- (tot cåzant å rvier) sacwè k' on n' riçût nén voltî.
- Et pu, (dit-st i li tchvå), c' esteut l' ocåzion do rmerciyî l' feme (do cåbaret) tot li raiwant s' pavêye ou d' lyi fé cado d' on foumant hopea po-z ecråxhî ses fraijhîs.
Ortografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
