Etimolodjeye

candjî

Do viebe « cacter » avou l’ cawete « -reye ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
cactreye cactreyes

cactreye femrin

  1. cactaedje.
    • Mins tos nos ptits persounaedjes k' avént ddja ricmincî leu cactreye inte di zels, ni fjhént pus gote asteme a çou ki l' payizan dås marionetes racontéve al pope d' Anvers. Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.44 (fråze rifondowe).

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî

 Loukîz a : cactaedje