burin
Etimolodjeye
candjîBodje lombård * « boro », pal voye do itålyin « burino » (minme sinse) et do francès « burin ».
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /by.ˈʀɛ̃/
- (pa rfrancijhaedje) /by.ˈʁɛ̃/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /by.ˈʀɛ̃/
- Ricepeures : bu·rin
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
burin | burins |
burin omrin
- (usteye) sôre di pitite haminde po tayî l' rotche.
- I polixha s’ grand front a tos ptits côp d’ burin :
On-z î rtrouve co l’ fini do sculteu sovrin
Et lyi creya des tchveas blonds come l’ avoenne k’ on soye ;
— Martin Lejeune, Bultén del Societé d' Lidje, "L’crèyåcion d’Eve", tome 43, p. 140 (fråze rifondowe). - Ene massete ki maye so l' burin; li pire sountéye — Auguste Laloux, Li p’tit Bêrt, p. 11 (fråze rifondowe).
- So çoula près, i fårè on mårtea et on burin po distoper les W.C…
— Jean Thoune (fråze rifondowe).
- I polixha s’ grand front a tos ptits côp d’ burin :
Parintaedje
candjîMots vijhéns
candjîOrtografeyes
candjîAprès 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Ratournaedjes
candjîsôre di pitite haminde po tayî l' rotche
- Francès : burin (fr)