Etimolodjeye

candjî

No d’ fijheu do viebe : « astoker ».

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
omrin astokeu astokeus
femrin astokeuse astokeuses
astocresse astocresses

astokeu omrin

  1. li ci ki met des astokes a èn ôte.
    • Po l’ Liban, les Israyelîs, ki n’ vlèt nén rexhe del "Djive di Såvristé", c’ est zels les astokeus.
  2. (foclore) (Hinnot, Roman Payis) ome maryî ki saye, avou ses soçons, d’ astoker l’ tchår do cwareme, å grand feu, et d’ esse pus foirt ki les saetcheus, les djonnes omes nén maryîs.
    • Les astokeus vinèt mete des ptits ablos divant les rowes do tchår; les distokeus les vnèt saetchî evoye.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
onk k’ espaitche les sacwès di bén aler