aporçure
Viebe
candjîaporçure
- (viebe å prono) Vey ene sacwè k' on n' aveut nén veyou dvant.
- On s' aporçût ddja des djoûs (pask' i crexhèt ou k' i discrexhèt)
- (viebe å coplemint) Vey ene sacwè k' on n' aveut nén veyou dvant.
- Ele vikéve si télmint s' sondje k' ele n' aporçuvéve minme pus çou k' ele loukive — Joseph Mignolet, "Vé l’loumîre" (1922) (fråze rifondowe).
- Mins dji vén di m' aporçure ki m' djonnesse a pris l' lådje
So les mådits cretleas k' epoirtéve vosse corant — Louis Lagauche, "L' inmant", A mi p’tit rèw’, (1947), p. 137-138 (fråze rifondowe).