Etimolodjeye

candjî
 
Andje gårdyin, da Pietro da Cortona (1656).

Aplacaedje tîxhon addjectif + no : «andje» + «gårdyin» calcaedje do francès « ange gardien » (minme sinse).

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
andje-gårdyin andjes-gårdyins

andje-gårdyin omrin

  1. (e l’ eglijhe catolike) andje k' aconcoistêye et wåde tchaeke djin dins li rlidjon katolike.
    • Avou twè, dji rvoe l’ pôve viye åme
      Ki fourit vormint, m’ bon andje-gårdyin. Martin Lejeune, “Œuvres lyriques du poète Martin Lejeune” p.186, « Lu cane d’a grand-pêre» (fråze rifondowe).
    • Nou må n' aveut co vnou troubler si åme k' esteut ossu peure k' on ploumtion d' aiye di l' andje-gårdyin.Joseph Vrindts, « Li pope d'Anvers » (1896), p.87 (fråze rifondowe).
    • I nos fât bin deûs-andjes-gârdyins:
      Po l' deûzîme, c' èst lu ki s'è tchedje!
      Camille Gaspard.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
andje-gårdyin