Etimolodjeye

candjî

Tayon-bodje latén « atrium » (aisse).

Prononçaedje

candjî

Sustantif

candjî
singulî pluriyal
aite aites

aite femrin

  1. cimintire, aprume li cene metowe astok di l’ eglijhe.
    • Il ont poirté l’ moirt e l’ aite sol biråd.
    • Et l' aite ki s' trovéve djustumint
      Padrî l' vî meur do ptit djårdén
      Riçuva des sminces di camomile…
      Si bén k' ene feye, cwand l' houptata rala sol fosse di s' vî mononke,
      Ele nel fijha beacôp trop longue
      Tot veyant çou ki s' passéve la…
      Louis Lagauche, "Les belès-eures" (1928), p. 71 (fråze rifondowe).
  2. plaece divant l’ eglijhe wice ki les djins s’ ratroplèt après messe.

Ratourneures

candjî
  1. aler so l’ aite :
    1. aler dire ses priyires åzès moirts el cimintire. On dit eto : aler so les tombes.
    2. esse eteré.

Ortografeyes

candjî
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :

Ratournaedjes

candjî
plaece k’ on etere les moirts
plaece divant l’ eglijhe wice ki les djins s’ ratroplèt après messe

Waitîz eto

candjî

  Lijhoz l’ årtike aite so Wikipedia