accint
Etimolodjeye
candjîCalcaedje do francès « accent » (minme sinse).
Prononçaedje
candjî- AFE :
- diferins prononçaedjes : /ak.sɛ̃/ /ak.sã/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ak.sɛ̃/
- Ricepeures : ac·cint
Sustantif
candjîsingulî | pluriyal |
---|---|
accint | accints |
accint omrin
- (linwince) manire di prononcî ene langue.
- El walon, c' est èn accint erité d' nos tayons, ene erlike do passé (Louise Debroux-Delestienne).
- Vos n' etindoz nén mi accint polonès, boubiet !?— Paul-Henri Thomsin, ratournant Li diâle è cwér, ine avinteûre di Bakelandt l’èspiyon di Napolèyon à Lîdje, 2009, p. 34 (fråze rifondowe).
- (croejhete) radjoutaedje ådzeu d' ene lete po candjî ene miete si prononçaedje.
- On s' brouye todi avou tos ces accints la.
Mots d’ aplacaedje
candjîSinonimeye
candjî- faflote (corant), diyacritike (foirt sincieus)