abit
Sustantif
candjîabit omrin
- mousseure, copurade on mousmint po des grandès ocåzions, des fiesses evnd.
- mousmint d' priyesse, unifôme di sôdård.
- Elle a pris l' abit.
- L' abit d' sôdård lyi va si bén.
- Dj' m' aveu batou cint feyes come on brigand.
Dj' åreu-st avou tot d' shûte li croes d' oneur,
On bea ploumet et des abits brosdés : — Charles Duvivier de Streel, "Li pantalon trawé" (1849) (fråze rifondowe).
Ratourneures
candjî Cisse pådje u ci hagnon ci est co a scrire, u a mete d’ adrame. Si vos avoz des cnoxhances so l’ sudjet, vos l’ ploz fé vos-minme.
- On waite les beas abits, on respeke l' esprit :
- C' est l' boton parey a l' abit : po dire ki deus djins ou sacwès vont bén eshonne.
- Celeri, celera, t' as gåté l’ abit di m' popa
- l’ abit n’ fwait nén l’ moenne :